Dünyada pandemi sonrası enflasyonist ortamla kötüleşen işgücü piyasasında çalışanlar sevmeseler de çalıştıkları işlerde sıkışıp kaldı. Uzun süredir ABD’den başlayan bir dalga yaratan ‘sessiz istifa’ çalışanların bu sessiz gidişini yalnızca işveren durdurabilir.
Dünyada işe alımlar yavaşlarken, pandemide eve kapanan çalışanların şimdi de enflasyonla yüzleşmesi işten ayrılma oranlarında da azalma yaratıyor.
İşinden memnun olmayan ve ayrılmak isteyen çalışanların, işe alımlardaki düşüş nedeniyle iş değiştirememesi BBC Worklife‘ın aktardığına göre, sıkışıp kalan birçok kişi için ‘sessiz istifa’ olarak ‘ruhsal olarak terk etmeye’ dönüyor.
İngilizceden ‘quiet quitting’ olarak gelen ve pandemide genç kuşakla başlayan ‘sessiz istifa’ trendi işten ayrılmadan ruhen işi bırakma gibi bir anlam taşıyor.
Sessiz istifanın özellikleri arasında öne çıkan maddeler şu şekilde:
-
Beyaz yaka ve özellikle gençleri arasında daha yaygın,
-
Yeni bir iş bulamadığı için boşa düşmemek adında istifa etmiyor ancak yalnızca ‘gereğini yaparak asgari seviyede’ çalışıyor,
-
Yenilik yaratmıyor, inisiyatif almıyor, eskisi gibi o iş yerindeki kariyeri için hırs barındırmıyor.
Dünyada işgücü piyasasında iş arayanlar, işe alımların ötesine geçerken, Haziran 2023’te yapılan bir LinkedIn araştırmasında işe alımların 2022’ye göre ABD’de yüzde 20,9, İngiltere’de yüzde 22,5 oranında düştüğü görüldü.
Çalışanların iş arama faaliyetleri ise artarken, gidebilecek daha az yer buluyorlar.
Pandemide işten ayrılmalardaki artış ve işe alımlardaki düşüşten yola çıkan İK firması ADP baş ekonomisti Nela Richardson, ‘artık çalışanların gidebileceği yerlerin eskisinden daha az’ olduğunu bu yüzden kişilerin ‘yerinde kaldığını’ açıklıyor. İş yerinde mutlu olmasa da çalışanlar bunların içinde yer alırken, iş ve sektör değiştirmek şu dönem hayal alemine geçiyor.
İş değiştiremeyen çalışanlar işleriyle de ilgilenmiyor.
Danışmanlık ve Araştırma şirketi Gallup, Haziran 2023 verilerine göre 122 bin 416 küresel çalışanla yapılan bir araştırmada yüzde 59 oranında çalışanların işleriyle ilgilenmedikleri ortaya çıktı.
Uzmanlar, bunun ana nedenlerinin ‘hayat pahalılığı’ ve ‘ücret artışlarının dondurulması’ ya da ‘enflasyon karşısında düşük kalması’ olduğundan çalışanların maaşlarından memnun olmadığını vurguluyor.
Bir çalışanın işinden en büyük memnuniyetsizliğini yaratan neden Richardson’a göre ücret düşüklüğü olurken, “Aynı verimlilikte çalışıyorsunuz ancak maaşını artık yetmiyor” diye de durumu ifade ediyor.
LinkedIn İngiltere Müdürü Ngaire Moyes, böyle dönemlerde insanların ‘tatmin olmak’ yerine ‘başka seçenekleri olmadığı için’ işlerine devam ettiğini söylüyor.
Gallup’tan Jim Harter, ‘Çoğu insan işinin doğası gereği sessizce istifa ediyor’ derken, kişilerin minimum düzeyde çalıştığını, işlerinden ilham almadığını ve daha iyisini yapmak istemediklerini söylüyor. Harter, bir iş yerinin çalışanlarına yatırım yapmamasının da sessiz istifanın ana nedenlerine olduğunu belirtiyor.
Şirketlerin lehine olan bu ortamda işverenler de çalışanlarını elinde tutma arzusu duymazken, çalışanların sevmedikleri bir işte sıkışıp kalmaları, uzun vadede psikolojik zararlar yaratıyor.
İşverenin bu duruma el atması gerektiğini belirten uzmanlar, çalışanları motive etmek konusunda ana sorumluluğu da işverene veriyor. Bu yapılmadığı müddetçe ‘gerçekten istifa edene dek’ çalışanlar bunu sürdürebilir.
Yaşam maliyetlerinin artması ve ekonomik stres faktörleriyle birlikte, iş verenler çalışanlara daha uygun koşullar sağlamalı ve motivasyon görevini yerine getirmeli.
Sizce Türkiye’de durum ne?
